Ölümü Kabullenme, Ölüme Razı Olma

Ölümü Kabullenme, Ölüme Razı Olma

İnsan hayatı şüphesiz gelip geçicidir. Hepimiz bu dünya içerisinde bir süre yaşayıp, bu süre sonunda ebedi hayat olan ahiret hayatına geçiş yapacağız. Her ne kadar bunun bilincinde olsak da bu bilinen bir gerçek olsa da hiçbir zaman insanoğlu ölümü kabullenemiyor.

Ölüm aslında Müslümanlar için bir son değil, yeni bir başlangıçtır. Yeni bir hayat, ebedi yaşamın başlangıcıdır.

İnsan etrafındaki kişilerin her daim yanında olmasını ister. Anne ve Babası, kardeşleri sürekli birlikte yaşamak ister ve onlara ölümü yakıştıramaz, onların bir gün ölecek olmasını aslında kabullenemez.

Fakat bazen insan öyle bir duruma düşüyor ki, ölümü kabullenmek, ölüme razı olmak durumunda kalıyor.

Allah aslında bizi bir nevi o ölüme razı ediyor, o ölüme hazırlıyor.

Ölüme Razı Olma

Elbette ki herkes yanındaki insanlardan ayrılmak, onların ölümünü görmek istemez. Fakat onların karşımızda acı çekmeleri, hastalıkla boğuşmaları, yatağa mahkum kalmaları vb. nedenlerle bu ölüme karşı olan korku yavaş yavaş yerini rızaya bırakıyor. Çünkü karşınızda sürekli eriyip giden, sürekli acı çeken birisini gördükçe, daha fazla üzülüyor daha fazla acı çekiyorsunuz. İşte burada artık insan bu acılar yaşanmasındansa, ölüme razı olmuş, onu kabullenmiş oluyor. Yani insan iki yönlü düşünüyor ve mantıklı olanın, kalbe acı verse de bazen ölüm olduğunu anlamış oluyor. Çünkü ölüm artık o acı çeken, ızdırap içinde yaşamaya çalışan kişi ve onun sürekli acı çektiğini gören kişiler için kurtuluş oluyor.

Ölümü Kabullenme

Ölüm, yakınlarından ayrılmak kesinlikle kolay bir şey değil. Burada binlerce şey yazılsa çizilse de, yakınını kaybetmemiş bir kişi için bunu anlayabilmek ne yazık ki çok zor. Ölüm, yanınızdan birisini götürmediği sürece, siz onun ne kadar acı verici bir ayrılık olduğunu anlayamıyorsunuz.

Fakat yukarıda da rıza konusunda bahsedildiği üzere, insan bazen ölüme razı olmak zorunda kalıyor. İşte bu durumda insan ölümü kabulleniyor, kişinin o kadar acı çekmesindense, kendisi o ayrılık acısına katlanmayı kabulleniyor. Evet, ölen yakın hiçbir zaman unutulmuyor, en ufak şeylerde dahi aklınıza gelebiliyor. Basit şeylerde dahi büyük anılar ortaya çıkabiliyor. Yani insan kabulleniyor, alışıyor ama ne yazık ki unutamıyor.